İçinde kolayca özetlenmeyecek, birden fazla problemli davranış kalıbını barındıran videoyu izliyorum. Bu ve buna benzer duyguları değişik durumlarda kısmen yaşamış olmalıyım ama bu kadar hepsi bir arada ilk defa oluyor. Hissettiğimin ne olduğunu anlayamıyorum ve düşünmeye başlıyorum.

Yaşlı adama bakıyorum, hoşuna gitmeyen bir davranışla karşılaşınca nerede olursa olsun şaplağı patlatıveren, üstelik bu tarz şaplakların şiddet sayılmayacağı, tersine ona sağlanmış haklardan biri olan kültürden geldiğini düşünüyorum.

Kadına bakıyorum, yaşlı adamın uyguladığı şiddeti görmezden gelip sanki şiddet olayı hiç yaşanmamış gibi konuşmasına devam ediyor. Başını tokat yiyen çocuğa çevirmiyor bile. Videoda gözlerini görmem mümkün olsa belki ilaç niyetine kaçamak bir bakışını yakalayabilirdim. Onun, erkeğe, hele hele yaşlı erkeğe koşulsuz şartsız saygı duyulduğu ve ne yaparsa yapsın hoş görüldüğü, kadının eleştirme hakkının olmadığı, aman bir tatsızlık çıkmasın kültüründen geldiğini düşünüyorum. Davranışı karşıdan karşıya geçerken hiç sağa sola bakmayan, dolayısıyla arabaların ona çarpmayacağını düşünen insanların davranışını hatırlatıyor.

Genç adam ise şaplağı yer yemez kaybolduğuna göre, korku kültüründen geliyor. Muhtemelen daha önce de başkalarından şaplak yemiş ama tepki gösterememişti. Çünkü kendine yapılan haksızlığın karşısında ne pahasına olursa olsun dik durmak gereği yerine boyun eğmenin öğretildiği, ekonomik zorunluluklardan dolayı eyvallah demenin dikte edildiği, öyle onurdu, gururdu somut olmayan değerlere kafa takmamanın öğretildiği bir kültürden geliyordu.

Şimdi şapkayı önümüze alıp dürüstçe itiraf edelim. Bu üç kişi de aynı kültürden gelmiyor mu? Ya da bu üç davranış, aynı kültürün farklı görüntüleri değil mi? Hiçbiri tek başına bir anlam ifade etmez, ancak bir araya geldiklerinde sevmediğimiz bir durumu kolaylıkla yaratabilirler.

Koşullar böyleyken, neden yaşlı adamı ve kadını suçluyoruz ve neden kendini savunmayan bir genç adama, kızmak yerine acıyoruz?

Ancak en gençlerimizi eğitebilirsek bu bozuk davranış kalıplarından kurtulabiliriz. O zamana kadar yaşlı adamlar şaplak atmaya, kadınların çoğunluğu görmezden gelmeye, genç adamlar korkmaya devam edecek.

Bu bizi şaşırtmasın.